De Lindebääm am Plätzl in Kannel

von Isolde Fliehmann geb. Pirzer

De Lindebääm am Plätzl,
Der war schun do wie ich uffd Welt kumme bin.
Immer, jeden Daach, zuverlässich.
Er hott viel mit sich mache losse und hott alles ertrache.

Mol wars Plätzl mit Kies un Sand zugedeckt,
Un er hott e Bänkl aus Holz um sein Stamm ghatt.

Mol wars Plätzl zugeplaschdert
Un er hott e Sandschdämeierle kriecht.

Mer hän uns ach gekimmert -
Im Summer, ob er ach genunk Wasser kriecht.

Oder wann d´Schdadtarbeiter ihn gschdutzt hänn,
ob se nit zuviel abschneiden.

Im Friejohr hänn sei Bliedle gedufded,
Im Herbscht hämmer mit seim druggene Lääb gschbielt.
Im Summer hott er Schadde gewwe
Un im Winder hott er neierdings als Dekoschdänder herhalte misse.

Dann hott er letschendlich Feier gfange-
Ewe bei dem Brand uffm Weihnachtsmarkt.

Un dodefu hott er sich nimmi richdisch erholt.
Mer hott annem rumgschnibbelt,
Awwer er war nimmi wie frier.
Un jetzt hott mern gfällt.
Nochm Schdurm, weil er umfalle kinnt.

Un von jetzt ab: do fehlt er halt.